Οι καλύτερες ταινίες του 2011

Μετράμε ώρες για να καλωσορίσουμε το 2012, πριν όμως αποχαιρετήσουμε το 2011 ας ρίξουμε μια ματιά στις ταινίες που μας άφησε πίσω. Οι 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς, με κάποιες να αναδείχθηκαν στα Όσκαρ και κάποιες να αδικήθηκαν, κάποιες άλλες να αναμένονται να συζητηθούν στα επερχόμενα Όσκαρ και κάποιες άλλες να μην πέτυχαν όσα θα μπορούσαν.

10. Bridesmaids

Επιτέλους μια αμερικανική κωμωδία με την οποία το γέλιο βγαίνει αυθόρμητα. Το Bridesmaids δε μαζεύεται στα μισά της ταινίας για να σου κάνει κήρυγμα, αλλά είναι απολαυστικό για όσο διαρκεί. Ακόμη πιο απολαυστική η Melissa McCarthy. Οι σκηνές στο αεροπλάνο και στο μαγαζί νυφικών μπαίνουν στην ανθολογία των σύγχρονων κωμωδιών.

9. Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2

Η τελευταία ταινία της σειράς Harry Potter ίσως και να μην είναι η κορυφαία, είναι όμως σίγουρα η πιο συναισθηματικά φορτισμένη. Ο ήρωας εδώ δεν είναι ο Harry Potter, αλλά ο Snape, στο πιο βουρκωμένο flashback της χρονιάς. Για τους οπαδούς είναι η ταινία της χρονιάς. Δέκα ολόκληρα χρόνια μαζί.

8. Incendies

Το Incendies του Καναδού Dennis Villeneuve τοποθετείται στη Μέση Ανατολή, αποδεικνύοντας ότι ο αραβικός κόσμος αποτελεί πλέον ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα κέντρα του παγκόσμιου σινεμά. Εξαιρετική πλοκή ανάμεσα στο τότε και το τώρα, συναισθηματικές κορυφώσεις και ανατροπές, σε μια συγκλονιστική ταινία που αδίκως δεν κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

7. The Help

Το The Help είναι μια από τις πιο γλυκιές ιστορίες που έχουμε δει στον κνηματογράφο τα τελευταία χρόνια. Ίσως τα πράγματα για τις μαύρες υπηρέτριες να μην ήταν τόσο εύκολο να αλλάξουν όπως παρουσιάζονται στην ταινία, μικρή σημασία όμως έχει μπροστά στις ερμηνείες που περνούν μπροστά από την οθόνη. Το The Help είναι ξεκάθαρα η ταινία με τις κορυφαίες γυναικείες ερμηνείες της χρονιάς, και μια ολίγον τι καρτουνίστικη άποψη στη σκηνοθεσία στήνει ένα πολύ ωραίο φόντο ώστε να αανδειχθούν.

6. Winter’s Bone

Το Winter’s Bone είναι η απόδειξη ότι η απλότητα πάντοτε θα κερδίζει και ότι μπορείς να πεις πάρα πολλά διαθέτοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Η ατμόσφαιρα, η ιστορία και κάθε ερμηνεία σε αυτήν την ταινία, το κάθε τι είναι καθηλωτικό.

5. The Artist

Η μεγαλύτερη έκπληξη της χρονιάς ήρθε από τη Γαλλία. Μια ταινία βωβού κινηματογράφου που εν έτει 2011 καθήλωσε μαζικά κοινά. Η αγάπη του The Artist για το σινεμά είναι έκδηλη και με τη σειρά σου θα αγαπήσεις κι εσύ την άποψή του για το σινεμά.

4. Warrior

Είναι δύσκολο να καταλάβεις τον τρόπο που το Fighter γίνεται οσκαρικό talk of the town ενώ το Warrior περνάει στα ψιλά, όντας απλώς μια αδικημένη ταινία. Το ξύλο που πέφτει είναι αρκετά πιο ωμό από τις συνηθισμένες ταινίες πυγμαχίας, παρόλα αυτά δε διαθέτει ζωώδη ένστικτά. Έχει ψυχή, συναίσθημα και ένα σαρωτικό Tom Hardy που αποδεικνύει τη στόφα του ως ηθοποιός. Πολύ απλά από τις καλύτερες ταινίες που σχετίζονται με πυγμαχία όλων των εποχών.

3. The Tree of Life

Το Tree of Life αγαπήθηκε από λίγους και μισήθηκε από πολλούς, αλλά ο Terrence Malick γνώριζε εξ αρχής ότι αυτή ήταν η μοίρα της ταινίας του. Κινηματογράφος σαν ποίηση, εμπειρία, και μια ωδή στο χρόνο μας στη γη, πόσο λίγος είναι και πόσο λάθος τελικά τον αξιοποιούμε. Το σινεμά ένα βήμα μπροστά.

2. Midnight in Paris

Ο Woody Allen εμπνέεται από το Παρίσι ώστε να δημιουργήσει την καλύτερη ταινία του εδώ και αρκετά χρόνια. Ένα πανέμορφο, νοσταλγικό και αλληγορικό παραμύθι, που λαμβάνει χώρα στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Τί να μην αγαπήσεις από αυτήν την ταινία;

1. Drive

Ο Nicolas Winding Refn έχει αποδείξει ότι διαθέτει μια διαφορετική οπτική στον κινηματογράφο. Με το Drive την οδηγεί στα άκρα για να δημιουργήσει το αριστούργημά του. Στο Drive δεν έχει σημασία η υπόθεση. Ούτε τα ονόματα, ούτε τα λόγια, ούτε τίποτα από τα συνηθισμένα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που παρουσιάζονται τα πράγματα. Αυτός ο τρόπος είναι τόσο σημαντικός, ώστε μετατρέπεται σε ουσία. Το σταδιακό αποκορύφωμα της έντασης της σκηνής στο ασανσέρ είναι εξέχον παράδειγμα του σινεμά του Refn, και ο Gosling  με μια καθηλωτική ερμηνεία μετατρέπει τα λόγια σε κινήσεις του προσώπου και του σώματος, και γίνεται ο κορυφαίος ηθοποιός της γενιάς του.